ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

1. Κάποτε ονειρεύτηκα πως η ζωή ήταν χαρά. Ξύπνησα νωρίς και είδα πως η ζωή δεν ήταν παρά αγώνας. Ρίχτηκα στον αγώνα, τον πνευματικό. Τώρα βλέπω πως η ζωή με τον Χριστό είναι χαρά.

2. Δεν υπάρχει κάτι υλικό ή κοσμικό που να δίνει αιώνια την ευτυχία αλλά κάποιος που τον έστειλε ο Θεός και γίνονται ευτυχείς μόνο όσοι μπορέσουν να τον βρουν και να συνταξιδέψουν μαζί του.

3. Πολλοί είναι αυτοί που πεθαίνουν στα είκοσι και κηδεύονται στα ογδόντα.

4. Για να γνωρίσεις το ξινισμένο κρασί δεν είναι ανάγκη να πιεις όλο το βαρέλι. Έτσι και τους φίλους, τους βλέπεις αμέσως αν είναι καλοί ή κακοί. Αμήν.

5. Η ευτυχία είναι ένα ρούχο που το παραγγείλαμε στα πρώτα μας χρόνια, τα παιδικά, τα απλά, τα αληθινά. Με τον χρόνο όμως παχαίνουμε από τον εγωισμό, από την αμαρτία σε σημείο που να μην χωράμε στο ρούχο αυτό της ευτυχίας. Ο Κύριος τόνισε, αν δεν γείνητε ως τα παιδία ου μη εισέλθητε εις την βασιλεία των ουρανών.

6. Ο λόγος είναι ασήμι και η σιωπή χρυσός. Το αηδόνι έντεκα μήνες σωπαίνει και έναν λαλεί.

7. Ο άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος όταν προσποιείται παρά όταν εκδηλώνεται.

8. Ο λαός λέει πως καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Υπάρχουν όμως δουλειές που για να τις αναλάβεις, πρέπει να μην έχεις ντροπή.

9. Για κάθε έναν, που θέλει να κάνει τον δάσκαλο και να διδάξει τα δρώμενα του Ευαγγελίου, υπάρχουν τριάντα άνθρωποι που βαριούνται να ακούσουν και ο λόγος διότι προτιμούν να δουν.

10. Κανείς δεν είναι τόσο μικρός όσο αυτός που θέλει να φαίνεται μέγας.

11. Η παντρειά, έλεγε ο παππούς, είναι ένα τσουβάλι γεμάτο φίδια που ανάμεσά τους βρίσκεται και ένα χέλι. Όσοι απλώνουν χέρι για να εκλέξουν σύντροφο, πρέπει να είναι πολλοί τυχεροί ώστε να μην πιάσουν φίδι αλλά το χέλι. Ένας τέτοιος, έλεγε ο παππούς, στάθηκα εγώ, και έδειχνε τη γιαγιά που χαμογελούσε τρισευτυχισμένη για το δικό της χέλι.

12. Στη ζωή υπάρχουν πράγματα σοβαρά και πράγματα αστεία. Πολλοί αντιμετωπίζουν τα σοβαρά σαν αστεία και τα αστεία τα παίρνουν στα σοβαρά. Τα σοβαρά για μένα είναι να κάνουμε το θέλημα του Θεού το οποίο μας χαρίζει αιώνια, άφθαρτη, αθάνατη ζωή και τα αστεία είναι όλα τα άλλα. ΑΜΗΝ.

13. Το να αγαπάς είναι κάτι. Το να αγαπιέσαι είναι κάτι σημαντικό. Το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι σπουδαίο. Το να αγαπάς εκεί που δεν αγαπιέσαι είναι κάτι το θεϊκό!

14. Κάποτε, ο Άγιος Αντώνιος έλαβε γράμμα από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο, που τον καλούσε να αφήσει την έρημο και να πάει να μείνει στα ανάκτορα. Ο Άγιος Αντώνιος ρώτησε τον μαθητή του, τον περίφημο Παύλο τον Απλό. Τι λες εσύ; Να πάω ή να μην πάω; Και ο Παύλος του αποκρίθηκε. Αν πας, θα λέγεσαι Αντώνιος. Αν όμως δεν πας, θα λέγεσαι Μέγας Αντώνιος. Και ο Αντώνιος τον άκουσε και δεν πήγε. Προτίμησε το κελί του. Αυτό να κάνουμε και εμείς, να επιλέξουμε τον Χριστό. ΑΜΗΝ.

15. Κατά την πυρπόληση μιας πόλης οι κάτοικοι έφευγαν πανικόβλητοι, παίρνοντας μαζί τους ότι θεωρούσαν πιο πολύτιμο. Άλλοι τα τρόφιμα, άλλοι τα ρούχα τους, άλλοι τα χρυσαφικά τους. Ένας όμως έφευγε μέσα από τις φλόγες φορτωμένος στους ώμους του τον απεσταλμένο του Θεού και στην τσέπη του τον Λόγο του Θεού. Αυτά θεωρούσε ως πολυτιμότερα γι’ αυτόν. Το ίδιο να κάνουμε και εμείς. Να παίρνουμε πάντα κοντά μας τον πατέρα Θεό, τον Λόγο του Θεού και τον απεσταλμένο του, τα οποία να φυλάμε ως σαν κόρη οφθαλμού.

16. Ένας άνθρωπος γνώρισε τον Χριστό στα ογδόντα του. Όταν έφτασε ενενήντα χρονών, πέθανε. Πριν πεθάνει, έδωσε εντολή να γράψουν στον τάφο του: εδώ αναπαύεται ένας ενενηντάρης που δεν έζησε παρά δέκα χρόνια.

17. Ο διαβόητος για τις κλεψιές και τις απάτες του, διαχειριστής της περιουσίας του τυράννου των Συρακουσών, κάλεσε τον Διογένη σε επίδειξη της καινούριας του βίλας. Αηδιασμένος ο Διογένης μπροστά στον πλούτο και τη χλιδή της βίλας του απατεώνα, αισθάνθηκε την ανάγκη να φτύσει. Στράφηκε λοιπόν ο κυνικός φιλόσοφος και έφτυσε στο πρόσωπο του ιδιοκτήτη. Δεν βρήκα, είπε, σ’ αυτόν τον πλούτο και την πολυτέλεια γύρω μου φτηνότερο τόπο για να φτύσω από σένα.

18. Κάποιος έλεγε στο παιδί του, μην απελπίζεσαι παιδί μου το μέλλον σου είναι μπροστά. Το παιδί απάντησε, δεν με τρομάζει το μπροστά αλλά το τι υπάρχει σήμερα δίπλα μου.

19. Η καλή φήμη είναι σαν τη φήμη ενός αγίου, που όλοι θέλουν να τον γνωρίσουν αλλά λίγοι να του μοιάσουν.

20. Όταν μιλάμε σπέρνουμε και όταν ακούμε θερίζουμε.

21. Αγώνας πνευματικός χωρίς στόχο είναι ποτάμι χωρίς νερό.

22. Είναι καλύτερα να χαρίζεις παρά να δανείζεις.

23. Βούλιαζε κάποιος στη θάλασσα και από την ακτή ο φίλος του φώναζε, δώσ’ μου το χέρι σου. Εκείνος όμως δεν ανταποκρίνονταν. Δεν άπλωνε το χέρι του και βυθίζονταν όλο και πιο πολύ στον θάνατο. Χρειάστηκε να του ξαναφωνάξει, πάρε το χέρι μου, για να δεήσει να κινήσει και εκείνος το δικό του. Δεν ήξερε το δίδω. Μονάχα το πάρε γνώριζε και παραλίγο να πνιγεί. Ο Θεός τον έκανε άνθρωπο και αυτός πήγε και έγινε τσιγκούνης.

24. Ο δειλός τους πέντε μήνες του χρόνου θλίβεται και τους υπόλοιπους χτυπιέται.

25. Μην λες πάντοτε όσα γνωρίζεις, γνώριζε όμως πάντοτε όσα λες.

26. Όταν ένας άνθρωπος δεν είναι ικανός για τίποτε, τότε αρχίζει να νομίζει ότι είναι ικανός για όλα.

27. Η ανδρεία του ανθρώπου φαίνεται στον πόλεμο, η φρόνηση στον κίνδυνο και η φιλία στην ανάγκη.

28. Στην αρχαία Σπάρτη, απαγορεύονταν στους πολεμιστές να ρωτούν πόσοι είναι οι εχθροί αλλά μόνον που είναι και προς τα εκεί ορμούσαν.

29. Φίλος επιζήμιος εχθρός αποκαλείται. 

30. Κατάκοπος από την μεγάλη ένταση, ένας μεγάλος άνθρωπος αποσύρθηκε να κοιμηθεί. Προτού κλειδώσει το υπνοδωμάτιο είπε στον υπηρέτη, μη με ξυπνήσει κανείς! Αν έρθει ο συμβολαιογράφος και σου πει ότι κληρονόμησα κάποια τεράστια περιουσία, πες του δεν είμαι εδώ. Αν πιάσει φωτιά το σπίτι, μη με ξυπνήσεις, προτιμώ να καώ. Αν έλθει η μητέρα μου απ’ τον άλλο κόσμο, να της πεις να με περιμένει και διόρθωσε, μάλλον μην της πεις τίποτε αυτή δεν θα θελήσει ποτέ να με ξυπνήσει, θα περιμένει.

31. Είχα δάσκαλο τη δυστυχία και μ’ έμαθε πολλά.

32. Οι αρετές είναι όπλα, επιβάλλονται και επικρατούν.

33. Πολλοί έχουν υποστεί πολλές θλίψεις για δυστυχίες που δεν ήρθαν ποτέ.

34. Το σπουδαιότερο μέρος του βιβλίου της ζωής είναι ο επίλογος. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.

35. Κάποιος άγιος φύτεψε στην έρημο ένα ξερό κλαδί. Έπειτα, πρόσταζε τον υποτακτικό του να το ποτίζει κάθε δεύτερη μέρα. Μετά από τρία χρόνια βλάστησε και έγινε μια ωραία καρυδιά. Όταν μοίραζε τα καρύδια, έλεγε ότι τώρα τρώτε τους καρπούς της υπακοής. ΑΜΗΝ.

36. Ένας πνευματικός - σοφός πέρασε από ένα τεράστιο πολυκατάστημα. Είδε όλα τα πράγματα που είχε, χιλιάδες πράγματα και αμέσως κοίταξε στον ουρανό και είπε, σε ευχαριστώ Θεέ μου που όλα αυτά δεν τα έχω ανάγκη.

37. Ο πιο σίγουρος τρόπος για να κερδίσεις την αγάπη του άλλου αδελφού είναι να δώσεις τη δική σου.

38. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην αληθινή ευτυχία είναι να περιμένεις μιαν άλλη, πολύ μεγαλύτερη.

39. Ένας κλέφτης έκλεβε το σπίτι ενός ανθρώπου του Θεού. Την ώρα που το έκλεβε ο άνθρωπος του Θεού μπαίνει μέσα. Ο κλέφτης τα ’χασε και αυθόρμητα του είπε, δεν ήξερα ότι είναι δικό σου το σπίτι αυτό. Ήξερες όμως, του απαντά ο άνθρωπος του Θεού, ότι δεν είναι δικό σου.

40. Η τεμπελιά μας κουράζει περισσότερο από την εργασία.

41. Πολλοί λένε όλη την ώρα και καυχιούνται ότι έκαναν πολλά ταξίδια και απέκτησαν μεγάλη σοφία. Αν είναι έτσι, τότε να πάρουμε τα αμάξια, τα αεροπλάνα, τα καράβια και να «φέρνουμε γύρες». Τον κόσμο δεν τον εξέλιξαν όσοι ταξίδεψαν αλλά όσοι εισήλθαν στη σιωπή. Όπως οι άγιοι οι οποίοι έγραψαν αριστουργήματα πνευματικά στην έρημο.

42. Ο διάβολος προ της αμαρτίας, διαβεβαιώνει ότι ο Θεός είναι ευσπλαχνικός και συγχωρεί. Μετά την αμαρτία, διατυμπανίζει πως σωτηρία για σένα δεν υπάρχει.

43. Το μεγαλείο της ζωής ενός ανθρώπου δεν μετριέται με το μήκος της, με την ηλικία της αλλά με το περιεχόμενό της.

44. Κάποτε γινόταν μια συζήτηση. Ένας έλεγε ότι η καλύτερη επιστήμη είναι οι τέχνες, άλλος έλεγε τα γράμματα κ.λ.π.. Ένας σοφός όταν ρωτήθηκε είπε, η καλύτερη επιστήμη είναι να βάλεις στη ζωή σου το θέλημα του Θεού.

45. Αδελφέ μην μένεις πίσω μου, δεν μπορώ να σε τραβώ. Μην προχωράς μπροστά μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω. Περπάτα δίπλα μου, για να είσαι φίλος μου.

46. Η προσευχή δεν αλλάζει κατ’ ανάγκη τα πράγματα για σένα αλλά αλλάζει εσένα για τα πράγματα.

47. Όταν μας πλέκουν το εγκώμιό μας να κωφεύουμε και να νιώθουμε ότι για άλλον το πλέκουν.

48. Δεν είναι δουλειά μου να σκέφτομαι τον εαυτό μου. Δουλειά μου είναι να σκέφτομαι τον Θεό και δουλειά του Θεού είναι να σκέφτεται τον εαυτό μου.  

49. Όταν έχουμε μια κόπωση σωματική ή πνευματική, ο κόσμος λέει, να πας στο γιατρό. Ο Κύριος παροτρύνει να καταφεύγουμε στην έρημο. Ο ίδιος είπε, υπάγετε εις έρημο τόπο και αναπαύεσθε. Το γιατί θα το καταλάβουμε εκεί.  

50. Όσοι καυχώνται και υπερηφανεύονται ότι έχουν την έκτη αίσθηση, είναι γιατί τους λείπουν οι υπόλοιπες πέντε.

51. Η νοσταλγία του παρελθόντος είναι η τελευταία καταφυγή σ’ αυτούς που δεν έχουν πια μέλλον.

52. Δεν ομολογούμε εύκολα ότι ζηλεύουμε κάποιον γιατί έτσι ομολογούμε ότι είμαστε κατώτεροι απ’ αυτόν που ζηλεύουμε.

53. Να μην αρνείσαι αυτό που σου φέρνει ο Θεός και να μην αναζητάς αυτό που σου αρνείται. 

54. Οι νέοι ζουν για το μέλλον, οι ώριμοι ζουν στο παρελθόν, οι αναγεννημένοι ζουν το σήμερα.

55. Κάλλιο κοιμήσου νηστικός και μη ξυπνάς με χρέη.

56. Προσφέρω στους αντιπάλους μου μια ευκαιρία. Αν σταματήσουν να λένε ψέματα για μένα, θα σταματήσω κι εγώ να λέω την αλήθεια γι’ αυτούς.

57. Αν σταματάς σε κάθε γαύγισμα σκύλου ο δρόμος σου δεν θα τελειώσει ποτέ.

58. Δε ζήλεψα ποτέ τον βίο του μοναχού σαν εύκολο βίο, αλλά ούτε και τους μοναχούς ζηλεύω που καθιστούν το βίο τους αβίωτο.

59. Η ευτυχισμένη ηλικία είναι ακριβώς εκείνη που αρχίζουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας, χωρίς να έχουμε πάψει να πιστεύουμε στους άλλους.

60. Όλες οι αλήθειες δεν είναι καλό να λέγονται γιατί εμείς δεν είμαστε όλοι άξιοι να τις ακούμε.

61. Όταν ο Θεός μοίραζε πατρίδες οι Έλληνες συζητούσαν. Έτσι πήγαν τελευταίοι, καθυστερημένοι όπως πάντα. Αργήσαμε, είπαν, Θεέ μου. Ναι πολύ, τα μοίρασα όλα, απάντησε ο Θεός. Άρχισαν να κλαίνε και να λένε, Κύριε κάνε κάτι. Τελικά τον έπεισαν και τους είπε, έχω ένα κομμάτι για τα γεράματά μου, πάρτε αυτό και θα ’ρθω και εγώ. Εννοεί την Ελλάδα η οποία βρίσκεται στην Μεσόγειο, δηλαδή στο μέσον της γης.

62. Το χρήμα είναι σαν το νερό. Το χειρότερο νερό είναι εκείνο που λιμνάζει. Το καλύτερο είναι εκείνο που προσφέρεται.

63. Ο καλός ομιλητής εξαντλεί το θέμα όχι όμως και τους ακροατές.

64. Όταν ο πιστός δεν είναι χαρούμενος άνθρωπος αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύει στο Ευαγγέλιο. Διότι Ευαγγέλιο θα πει, χαρούμενο μήνυμα και επομένως χριστιανοί θα πει, χαρούμενοι άνθρωποι. Διότι, τι είδους Ευαγγέλιο είναι αυτό που δεν κάνει χαρούμενους ανθρώπους;

65. Όσοι είναι περαστικοί από τη ζωή ας έρθουν στη Φωνή Θεού γιατί αυτή είναι αιώνια.

66. Η τήρηση των υποσχέσεων και η τάξη δείχνουν άρτια προσωπικότητα.

67. Τα ελαττώματα μοιάζουν με τους προβολείς των αυτοκινήτων. Μόνο των άλλων μας ενοχλούν. Τα δικά μας, μας βολεύουν.

68. Δεν είναι δύσκολο το να αποκτήσεις φίλους όσο το να τους κρατήσεις.

69. Η κακία υποβλέπει. Η σύνεση προβλέπει. Η αγάπη παραβλέπει.

70. Αν ήξεραν οι άνθρωποι τι θα πει μοναξιά, δεν θα έλεγαν ποτέ και σε κανέναν αντίο.

71. Όποιος σχεδιάζει απλώς να κάνει το καλό, στέκει στην πόρτα. Όποιος όμως αγαπά, την βρίσκει πάντα ανοιχτή.

72. Τρία πράγματα χαρακτηρίζουν τον συνετό. Η σιωπή όταν οι άλλοι φλυαρούν. Ο στοχασμός όταν οι άλλοι ονειροβατούν. Η δράση όταν οι άλλοι ρεμβάζουν.

73. Όταν ο εχθρός είναι κοντά, πολλοί φοβούνται. Όσοι έχουν τον Χριστό χαίρονται, διότι και αυτοί είναι κοντά ώστε με την δύναμη του Χριστού να παλέψουν και να νικήσουν.

74. Οι αναγεννημένοι άνθρωποι δίνουν αξία στο χώρο που βρίσκονται, όποιος και αν είναι αυτός.

75. Ο σοφός άνθρωπος φρονεί ότι:

α) Για να καταλάβει πως ξέρει λίγα, πρέπει να σπουδάσει πολύ.

β) Δεν πρέπει να λέει πάντοτε όσα γνωρίζει αλλά να γνωρίζει πάντα όσα λέει.

γ) Εφόσον κάποιος ζητάει τη σοφία, μπορεί να γίνει σοφός. Αφότου όμως νομίσει ότι την βρήκε, γίνεται μωρός.

δ) Με τη σοφία αποκτάται ο πλούτος αλλά ποτέ ο πλούτος δεν αγόρασε σοφία.

76. Ο υποκριτής αγαπά το δέντρο μα μισεί τους καρπούς αυτού.

77. Μακάριος όποιος δεν έχει υποχρεώσεις κοσμικές διότι δύναται να αποκτήσει πνευματικές, οι οποίες θα του εξασφαλίσουν την άφθαρτη, αθάνατη, αιώνια, γεμάτη χαρά ζωή, μετά του Θεού ζωή.

78. Ο τύπος είναι χρήσιμος μέχρι να γνωρίσεις το πνεύμα. Εάν γνωρίσεις το πνεύμα, γνωρίζεις τον Θεό, φυσική συνέπεια όλα τ’ άλλα να εξαφανίζονται. Όσοι επιμένουν σε αυτόν τον τύπο, απέχουν του Θεού. Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν. ΑΜΗΝ.

79. Όποιος γνώρισε τον έτερο κακό εαυτό του, θα γνωρίσει τον κόσμο. Όποιος γνώρισε τον κόσμο, τον αποστράφηκε διότι το μόνο που αποκομίζεις απ’ αυτόν είναι φθορά και θάνατος.

80. Οι καλύτεροι φίλοι μας είναι δίπλα μας στα δύσκολα, όμως ο τέλειος, ο ανεκτίμητος φίλος μας είναι ο εαυτός μας. Ας τον βοηθήσουμε, λοιπόν σήμερα που έχουμε καιρό, να αναγεννηθεί δια της συμβουλής του Χριστού ώστε να μας στηρίζει στα δύσκολα. ΑΜΗΝ.

81. Κάποτε ένας θέλησε να επισκεφθεί έναν ξακουστό, σοφό άνθρωπο διότι η φήμη του είχε εξαπλωθεί παντού. Αποφάσισε λοιπόν να πάει να τον βρει. Αφού ταξίδεψε μέρες, έφτασε σε έναν έρημο τόπο. Εκεί αντίκρισε μια σκηνή. Μπαίνει μέσα και βλέπει τον σοφό να μελετά. Κοιτάζει γύρω του, δεν υπήρχαν έπιπλα παρά μόνο λίγα πράγματα, ένα στρώμα και πολλά βιβλία. Τον ρωτάει απορημένος, που είναι τα έπιπλά σου; Ο σοφός του απάντησε, τα δικά σου που είναι; Εγώ, του απαντά, είμαι περαστικός από εδώ και ο σοφός του λέει, και εγώ το ίδιο είμαι. ΑΜΗΝ.